AT CİNSİ

AT CİNSİ

Cennet ve CehennemDÜNYA MALINA TAPAN ŞEYTANLAR VE FİREVUNLARA ÖRNEK******DERTLİBABASABIRLI

TÜRKİYE DENİZLİ HOROZ TÜRLERİ

Denizli Horozu Denizli'nin sembolü olan "Denizli Horozu", renk ve vücut yapısı itibariyle ahenkli uzun ve güzel ötüşleriyle, ilimize en uzak yörelere kadar isim yapmış yerli bir ırkımızdır. Bazılarına göre Osmanlı imparatorluğu zamanında Arnavutluk'tan İstanbul'a getirilen uzun ötüşlü Berat Horozlarının Denizli'ye getirilmesi ve Denizli'deki yerli tavuklarla melezleşmesinden oluştuğu üretildiği söylenmekte ise de bu doğru değildir. Zira renk ve vücut yapısı bakımından aralarında hiç bir benzerlik yoktur. Denizli Horozu bu bölgedeki insanların eskiden beri uzun ötüşlü horozlara gösterdikleri özen sonucu kendiliğinden oluşmuş bir ırktır. Denizli Horozu Denizli Horozu Denizli Horozu Denizli Horozu Denizli Horozunun gözleri siyah ve sürmelidir. Bacakları koyu gri veya mor, ibik balta ibik şeklinde, kulakçık kırmızı veya kırmızı üzerinde beyaz benekli genel renk, siyah kirli beyaz ortaklaşa karışım halindedir. Bazen kanat tüyleri üzerinde kahverengi renkler bulunur. Al horozlarda ise siyah-kırmızı ortaklaşa karışım halindedir. Canlı ağırlık ortalama 3-3.5 kg. civarındadır. Denizli Horozları renklerine, vücut yapılarına ve ibik şekillerine göre 3'e ayrılır. Renklerine göre Demirkır, Pamukkır, Kınalı, Al, Siyah ve Kürklü olmak üzere 6 tipe ayrılırlar. Vücut yapılarına göre Yüksek boyun, Sülün, ve Küpeli olmak üzere 3 tipi vardır. ıbik şekillerine göre ise Geniş ıbik ve Dar ıbik olmak üzere 2 tipi vardır. Denizli Horozunun sesi, tonuna ve netliğine göre de sınıflandırılır. Ses tonuna göre ince, davudi, kalın ses olmak üzere 3'e ayrılır. Davudi ses, ince sesle kalın ses arasında ve kalın sese yaklaşan tek bir sestir. Niteliğine göre net ses, hüzünlü ses, cırtlak ses, dalgalı ses (alaycı ses) olmak üzere 4'e ayrılır. Denizli Horozları'nın ötüşleri bütün kabiliyetin ortaya konulmasıyla yapılır. Ötüşleri, ötüş anındaki vücut pozisyonuna göre Aslan Ötüş, Kurt Ötüşü, Yiğit Ötüşü, Pus Ötüşü olmak üzere 4'e ayrılır. Denizli Horozu Denizli Horozu Denizli Horozu Denizli Horozu İyi bir Denizli Horozu'nda görünüş canlı bacaklar, boyun uzun ve kuvvetli göğüs, geniş ve derin kuyruk, dik başa doğru meyilli olmalıdır. Tavukta da aynı özellikler aranır. Denizli Horozları'nın birinci yılda ötüş uzunlukları 20-25 sn. olmaktadır. Tarım İl Müdürlüğü bünyesinde oluşturulan Denizli ırkı üretim birimince yetiştirilen Denizli Horozları genel olarak 100 başlık bir sürü halinde elde tutulmaktadır. Damızlık horozlar seçildikten sonra kalanlar Mart, Nisan ayından itibaren yurdun çeşitli yerlerinden gelen taleplere göre satılmakta, Mart, Nisan, Mayıs, Haziran aylarında, ilde civciv satışı yapılmaktadır.

HİNT HOROZ TÜRLERİ

Hint Horozu Irkları HİNT HOROZU IRKLARI ASİL İngilizcede Asil ve Aseel olmak üzere iki ayrı şekilde yazılışı olan bu kelime Arapça kökenlidir ve Hint tavuklarının tür olarak genel adıdır. Hintliler asil kelimesini “safkan” anlamında kullanmışlar. İngilizceye hint tavukları hakkında tür adı olarak geçmiş ve orijinal Hint tavukları bütün dünyada “Asil” olarak bilinmişler. İslamiyetin etkisinden önce Hindistan’da bu tavukların adı Asil değilmiş. Daha sonradan Asil kelimesi kullanılmış; Hindistan’ın bazı yerlerinde çok eski isimleri halen kullanılıyor. Asil türü tavukların standartları 1800′lü yıllarda (yani 19. yüzyılda) el yazmaları ile kayıt altına alınmış olan standartları bugün Kalküta’daki Asil yetiştiriciler halen titizlikle ciddiye alıyor. Bir iki örnek: - Gaga altında çift ibikleri hiç yoktur. Sadece Bihangam cinsinde vardır. - Yüzleri ve kulak lobları kırmızıdır. - Tepe ibikleri Bihangam hariç tümünde küçük olur; dolgun, küçük bir et parçası gibi ya da kısa ve üçlü olur. - Sahiplerine karşı uysal olup zarar vermezler. Daha pekçok özellikleri uzun uzun tarif edilmiş. Hint tavuklarının sınıflandırılmasının en makul şekli 1- Küçük tip ama cüce veya bodur değil – bunlara Reza Asil denir. 2- Büyük tip – bunlara Kulang Asil denir. Ve böylece iki ana gurup altında çeşitli cinsleri sınıflandırılır. Sonradan, insan müdehalesi ile oluşturulmuş yeni melez türleri bu iki ana gurubun haricinde Asil temel cinslerinden değerlendirmemek gerekir. Dünyada Varlıkları Asiller Hindistan’ın çoğu yerinde bulunur. En yoğun olarak Andhra Pradesh’te vardır. Asiller ve ataları anavatanları Hindistan’dan başka Tayland, Japonya, Türkiye, İngiltere, Güney Amerika ülkelerinin çoğu ve ABD’ye kadar yayılmıştır. Hindistan – Türkiye arasında bütün ülkelerde vardır. İngiltere’de safkan Asil ilkin 1760’da tanınmış fakat bunlar Reza Asil türünden idiler. Asillerin nesillerini devam ettirme özellikleri Dünyadaki nadir safkan tavuk türlerindendirler. Oldukça güçlü ve dayanıklı tavuklardır. Yumurta veriminde iyi olmamakla beraber kuluçkaya yatmada kabiliyetli ve belki daha da önemlisi çok sebatlı davrandıklarından dolayı kuluçka tavuğu olarak kullanılıp hatta üst üste üç ayrı yumurta guruplarından hiç problemsiz civciv çıkarabildiği dahi görülmüş. Tabii doğal ortamda değil; bir meraklının civcivleri alıp yeni yumurtalar koymasıyla olmuş. Yani aralıksız üç defa.. 3 X 21 gün desek, en az 63 gün eder! Yanlış bir şey. Hayvanı sömürmektir zulümdür. Evcil Hayvan Olarak Asil Beslemek Hint tavuklarının hemcinsleriyle geçinemedikleri için karşıt cinsleri ile çiftler halinde bulundurulmaları tavsiye ediliyor. Civcivleri bile birbirleriyle dövüşür durur. Evcil hayvan olarak uysal ve zeki hayvanlardır. İnsana alışabilirler: Sahibinin peşinden ayrılmayan Asil tavukları vardır. Gerçek asiller bir tehdit, bir tehlike sezmedikçe insana saldırmazlar. Melez türler, meselâ ingltere’de ipek yolu ticareti ile sahip olunan Hint türü tavukların melezleri günümüze kadar gelebilmiş ama insanlara olur olmaz sebeplerle saldırdıkları için evcil hayvan olarak tavsiye edilmez, çocuklu ailelerin beslememeleri önemle tavsiye edilir.. Efsanelerde Asil Asil tavukları milattan bin yıl öncesi eski zamanlara kadar uzanan Hindistan hikâyelerine efsanelerine bile konu olmuşlar: Çok güçlü kuvvetli olmaları, kobraları öldürdükleri, bir asilin bir gaga darbesi ile bir adamın bileğini kırdığı, bir asilin ağırlığınca altın bedeline bir mihrace tarafından satın alındığı gibi hikâyeler anlatılır. REZA ASİL Bunlar diğer Asillere göre biraz küçük olup ağırlıkları 3 kiloyu geçmez. Bir zamanlar bütün batı dünyasında “hint dövüş horozu olarak” bunlar çok popüler imiş. Bazı batı ülkelerinde Reza yerine Rajah denir (okunuşu raca veya reca). KULANG ASİL Büyük asil türlerinin genel adıdır. Kuzey Hint, Güney Hint ve Madras tipi gibi çeşitleri vardır. Malay ismiyle dünyada meşhur Asil türü de bu guruptandır. Kuzey Hint ve Güney Hint Asiller pek fazla farklılık taşımaz. Sadece ibik, gaga ve beden şekillerince birbirinden ayrılırlar. MADRAS Madras Asili diğer Kulang cinslerinden oldukça farklıdır: Ağır yapılı ve sağlam kemiklidir. 4 – 6 kilo ağırlıklarda olabilirler. Güney Hindistan’da Tamil Nadu bölgesinde bulunurlar. Kulang Asil tavuk türleri esas ait oldukları coğrafyada 4 kilodan 6 kiloya kadar çıkabilirken diğer yerlerde ve diğer ülkelerde 5,5 kiloyu aşmazlar. MALAY Eski Avrupalıların sandığı gibi ayrı bir hint tavuğu türü değildir. Kulang Asil’in alt türlerindendir. Malay fizik yapıları: Güney Hindistan’da Kerela ve Tamil Nadu bölgelerinde bulunan büyük Kulang Asil tavuklarınınkiyle aynıdır. İngilizlerin dövüş horozu olarak bir zamanlar makbul tuttukları “Malay” cinsi tavuklar İngiltere’ye 1830’larda getirilmiş ama şimdi safkanlarının İngiltere’de ve ABD’de “sadece birkaç tane” olduğu söyleniyor. BODUR veya cüce ASİL 19. yüzyılın sonunda bir İngiliz tarafından geliştirilen bir türdür. Zamanında çok tutulmuş olup yıllar geçtikçe kimsenin ilgisi kalmamıştır. 1980 başlarına kadar görülmeyen cüce asilleri Belçikalı bir uzman kişi Ko Shamo tavuğunu, Indian Game cücesini ve Reza Asil türlerini kullanarak yeniden oluşturdu. Bodur asiller günümüzde tekrar popüler olmaya başlamıştır

TAVUK TÜRLERİ

Resimli Cins Tavuklar ve Özelikleri Resimli Cins Tavuklar ve Özelikleri Resimli Cins Tavuklar ve Özelikleri Cochinler:Çin orijinli olan Cochin’ler, 19.yüzyılın sonlarında Amerika’ya götürülmüş ve değişik ülkelere yayılmıştır. Vücutta iri top top kabarık tüyleri ile bir sergi hayvanı olarak önem taşır ve diğer ırklardan ayrılır. Sık gurk olma özelliği gösterirler. Aşırı tüylenmeden dolayı iyi bir döllenme için yapay tohumlamaya baş vurulur veya doğal çiftleşme için tüylerin bir kısmının kırkılması gerekir. Dört varyetesi vardır. Ortalama canlı ağırlıkları horozlarda 4.5-5.5, tavuklarda 3.5-4.2 kg’ dır. Sarı denli, bacakları tüylü ve yumurta kabukları kahverengidir. Yumurta verimleri 50 adetten az olup et verimleri öncelik kazanmaktadır. Denizli:Denizli ve Muğla illeri çevresinde yetiştirilen yerli bir yumurta-et ırkı olup horozlarının uzun ötüşleri ile tanınmaktadırlar. Cinsi olgunluğa geç erişir. Civcivlerinin geç tüylenmeleri bakımlarını güçleştirmektedir. Boyunları oldukça uzun, vücudu iri görünüşlüdür. Vücut tüyleri boyundan sırt ve kuyruk kısmına kadar kirli beyaz, kuyruk ile karın ve kanatlarda siyahtır. Denizli ırkından hayvanlar, bulundukları bölgenin çevre koşullarından uzaklaştırıldığında, özellikle sıcaklık ve nem değişikliklerine uyumda güçlük çekerler. Nemli yerlere götürülen Denizli horozlarının damızlık değerinin azaldığı ve ötüşlerinin kısaldığı bilinmektedir. Ancak Sinop’ta Tavukçuluk Üretme istasyonunda yapılan çalışmalarda standartlarda belirtilen verim özelliklerinden önemli bir farklılık belirlenmemiştir. Ortalama canlı ağırlıkları horozlarda 3.5-4.0, tavuklarda 2.7-3.2 kg’dır. Yıllık yumurta verimleri 80-100 kadardır. Sinop’ta yapılan çalışmada 52. hafta yumurta verimleri 105.55 adet, ortalama yumurta ağırlığı 44.0 g, ergin canlı ağırlıkları horozlarda 2420 g, tavuklarda ise 1914 g olarak belirlenmiştir. Denizli ırkının çeşitli tüy rengine sahip olan “Demir kırı, pamuk kırı, Pekmez kefi, şarabi ve siyah olmak üzere beş varyetesi vardır. Bütün varyetelerinde müşterek olan özellikler balta ibikli, beyaz kulakçık, siyah gagalı, koyu gri bacak renginde olmalarıdır. Ayrıca Denizli ırkının en belirgin özelliği gözlerinin etrafında siyah renkli bir halkanın bulunmasıdır ki, buna sürmeli denilmektedir. Derisi, kulakçıkları ve yumurta kabuk renkleri beyazdır. Leghorn’lar:Leghorn yumurta verim yönünde tanınmış olan ve ülkemize de ilk getirilen, en çok bilinen bir yumurtacı Akdeniz ırkıdır. Renk ve ibik şekline göre 16 varyetesi vardır. Bu varyeteler içerisinde en çok tanınanı balta ibikli beyaz Leghorn’lardır. Bugün beyaz kabuklu yumurta veren yumurtacı hibritlerin tamamı balta ibikli beyaz Leghorn’lardan elde edilmiştir. Orijinlerinin İtalya olduğu ve isimlerini Leghorn şehrinden aldıkları bilinmektedir. Buradan Amerika’ya götürülerek yüksek yumurta verimi yönünde selekte edilmişler ve bugünkü Loghorn ırkı ortaya çı Küçük, narin yapılı ve hareketli hayvanlardır. Nadiren gurk olurlar; kulakçık renkleri beyaz, deri ve bacak renkleri sarı, yumurta kabuk rengi ise beyazdır. Civcivleri hızlı büyür ve tüylenmeleri oldukça iyidir. Çevre şart!arına adaptasyonları iyidir. Ortalama canlı ağırlıkları horozlarda 2.7, tavuklarda 2.0 kg’dır. Yumurta verimleri 200-250 adet arasındadır. Ülkemize ilk defa 1930 yılında Macaristan ve Avusturya kanalıyla getirilmiştir. New Hamstre’ler:Rhode İsland Red ırkının kullanılırlığını arttırmak amacıyla yapılan çalışmalarda ABD’nin New Hampshire eyaletinde geliştirilmiştir. Rhode island Red ırkında erken gelişme, iri kahverengi yumurta verme, erken tüylenme, sağlamlık ve yüksek yaşama gücü gibi özelliklerde yapılan sürekli seleksiyonlar sonucunda elde edilmiş yumurta-et verim yönlü bir ırktır. Standart bir ırk olarak kabul edilmesi 1935 yılına rastlar. Hibrit üretiminin yaygınlaşmasından önce ABD’de bu ırktan et yönlü bir hat elde edilmiş; erken gelişme ve canlı ağırlık yönünde seleksiyon uygulamaları bu hatta yumurta verimini azaltmıştır. Broiler üretimi amacıyla New Hampshire tavukları et tipi horozlarla melezlenmiştir. Bir çok et hatlarının geliştirilmesinde kullanılmışlar ve halen de kullanılmaktadır. Yumurta verimleri yılda 220-230 adet, 60-65 gramlık yumurtaları kahverengi kabuklu, ortalama canlı ağırlıkları 2.5-3.8 kg’dır. Ülkemize 1952 yılında ABD’nin Oregon eyaletinden getirilmiş, bunu 1954 yılında getirilen civcivler izlemiş ve ilerki dönemlerde giriş devam etmiştir. Çevreye uyumlarının iyi oluşu nedeniyle ülkemizde çok tutulmuşlardır. Plymouth Rock’lar:Plymouth Rock kombine verim yönlü bir Amerikan ırkı olup çubuklu Dominique ırkı horozlarla Siyah Cochin ırkının melezlenmesiyle elde edilmiştir. Çubuklu Plymouth Rock’lar ilk defa 1874′te Amerikan standartlarına alınmıştır. 1880′de İngiltere’ye, 1882′de Hollanda’ya götürülmüşlerdir. Renk bakımından 7 varyetesi bulunmaktadır. Çubuklu ve beyaz varyeteleri en çok bilinenlerdir. Beyaz Plymouth Rocklar ticari broyler üretiminde ana ebeveyn hatlarının geliştirilmesinde kullanılmaktadır. Geliştirilen bu hatlarda 9-10 aylık üretim döneminde 160-180 adet yumurta alınabilmektedir. Bunlarda ortalama canlı ağırlıklar horozlarda 4-4.5, tavuklarda 3.0-3.5 kg’dır. Çubuklu Plymouth Rock’lar kahverengi yumurta üretim hatlarında otoseksin eldesinde kullanılmışlardır. Rhode island Red gibi ırkların erkekleri ile çiftleştirmelerde otoseksle cinsiyet ayrımı sağlanmaktadır. Ayrıca yumurta ıslah programlarında, ağır yumurta elde edilmesi amacıyla geniş oranda yer almışlardır. Bunlarda yumurta verimi 200-220 adet, canlı ağırlıklar horozlarda 3.5-4.0, tavuklarda ise 2.5-3.0 kg’dır. Açık kahverenginden koyu kahverengiye kadar değişen yumurtaları 60-70 gramdır. Ülkemize ABD’den ilk defa 1954 yılında getirilmiş ve bunu değişik miktarlarda sonrakiler izlemiştir. Susexler:Susex, 19. yüzyılın ilk yarısında beş parmak taşımayan Dorking varyetesi olarak geliştirilmiştir. Canlı ağırlıkları Dorking’lerden daha yüksektir. 20. Yüzyılın başlarında Susex’ler iyi bir et ve yumurta üreticisi olarak önemlerini korumuşlardır. Beyaz denli olmaları, iyi gelişmeleri, bu özelliklerini kalıtsal olarak aktarmaları nedeniyle broyler üretiminde, ebeveyn hatlarında beyaz deri talebi olan Avrupa ülkelerinin vazgeçilmez ırkı olmuştur. Halen beyaz denli etlik piliç üretim planlarında baba hattı olarak kullanılmaktadır. Alacalı, açık ve kırmızı olan varyetelerinden özellikle açık renkli olanı önem kazanmıştır. İkinci dünya savaşından sonra 1950-1960 yıllarında Susex horozları Rhode island Red tavukları ile çiftleştirilerek broyler üretiminde yaygın bir şekilde kullanılmıştır. Geniş ve derin bir göğüs yapısına sahiptirler. Ağır yumurta veren bu hayvanların yumurta verimleri yılda 150-160 adet kadardır. Canlı ağırlıkları horozlarda 3.7-4.5, tavuklarda 3.0-3.5 kg’dır. Yumurta kabukları kahverengidir. Brahma:Brahma’lar Malay ve Cochin ırklarının melezlenmesiyle elde edilmiş olan bir Asya ırkıdır. Yetiştiricilerin bu ırk üzerinde ABD’de yaptıkları çalışmalarla açık ve koyu renkli varyeteleri elde edilmiş, 1874′de bu varyeteler standartlara katılmıştır. Sarı varyete ise 1923 yılında Amerikan standartlarına alınmıştır. Ortalama canlı ağırlıkları, açık renkli varyetelerde horozlarda 5.4, tavuklarda 4.3 kg’dır. Diğer iki varyetesi biraz daha hafiftir. Deri renkleri sarı, yumurta kabuğu kahverengidir. Brahma’lar güzel ve gösterişli hayvanlardır. Küçük ibik ve sakalları, oldukça fazla tüylenmiş bacakları ve paçalı ayakları, iri ve sakin görünüşleri ile tipik Asya ırkı özelliği gösterir. Bu özellikleri sıcak ve soğuk iklim şartlarına dayanmalarında önemli bir etkendir. Ağır bir ırk olmalarına rağmen, büyüme hızlarının yavaş, cinsi olgunluk yaşlarının uzun ve paçalı oluşları Brahma’ların etçi olarak ticari sürülere girmesine engel teşkil etmektedir. Yıllık yumurta verimleri 100-120 adet kadardır. Cornishler:İngiltere’nin Cornwall eyaletinde geliştirilmiş ağır ve et tipinde bir ırktır. Dövüşken Hint ırkı Indian Game, bunların ebeveyni olarak bilinmektedir. Cornish’lerin üç varyetesi bulunmaktadır. Koyu renkli Cornish varyetesi, Asel siyah-kırmızı Old English ve Malay ırklarından; Beyaz Cornish’Ier ise Malay ırkı ile koyu renkli Cornish’lerin melezlenmesinden elde edilmişlerdir. Diğer varyetesi beyaz şeritli kırmızı renktedir. En yaygın olanı beyaz varyetesidir. Cornish’ler mercimek ibikli, sarı derilidirler ve yumurta kabukları kahverengidir. Yumurta verimleri oldukça düşük olup yılda 100-120 adettir. Ortalama canlı ağırlıkları horozlarda 4.8, tavuklarda 3.8 kg kadardır. Yumurta verimleri düşük olduğu çin etlik piliç üretiminde saf olarak kullanımları uygun değildir. Bununla birlikte etlik piliç üretiminde önemli özelliklerden olan göğüs eti miktarının fazlalığı ve beyaz tüyleri nedeniyle Beyaz Cornish’ler bugün hibrit etlik piliç üretiminde baba ebeveyn hattı o oldukça fazla kullanılmaktadır. Deri rengi bakımından etlik piliçlerde beyaz deri isteyen ülkelerde Cornish’ler Susex’lerle melezlenerek beyaz denli hatlar elde edilmiştir. Dorkingler:Bir İngiliz et-yumurta ırkıdır. Beyaz, gümüşi ve gri renkli olmak üzere üç varyetesi vardır. Beş parmaklı oluşları ile diğer bazı tavuk ırklarından ayrılmaktadırlar. Ortalama canlı ağırlıkları, beyaz varyetesinde horozlarda 3.2- 3.7, tavuklarda 2.5-3.0 kg; diğer varyetelerinde ise horozlarda 4.0-4.5, tavuklarda 3.0-3.5 kg’dır. Beyaz Dorking’ler gül ibikli, diğer varyeteleri balta ibiklidirler. Deri ve yumurta kabuk renkleri beyazdır. Dorkingler et-yumurta verimli bir ırk olup özellikle kaliteli et verimleri için geliştirilmişlerdir. Yumurta verimleri yüksek değildir. Langshanlar:Langshan Çin’de elde edilmiş, yumurta-et kombine verimli bir Asya ırkıdır. Brahma ve Cochin’lere göre daha aktiftirler ve diğer Asya ırklarına göre daha küçük yapılıdırlar. Paçalıdırlar fakat bacaklarındaki tüyler, Cochin ve Brahma’lardaki kadar fazla değildir. Beyaz ve siyah olmak üzere iki varyetesi vardır. Ortalama canlı ağırlıkları, horozlarda 4.0-4.7, tavuklarda 3.2-3.7 kg’dır. Deri rengi beyaz, yumurta kabukları koyu kahverengidir. Minorka’lar:Akdeniz’in batı sahillerinde yayılmış ve 200 yıl önce siyah tavuk olarak bilinen bir ırktır. 19. yüzyılın başlarında İspanya ve Portekiz’de İspanya tavuğu olarak tanınmıştır. Buradan İngiltere ve diğer ülkelere götürülmüş ve bir gösteri hayvanı olarak ün kazanmıştır. Özellikle Almanya ve Amerika’da bu amaçla yayılmıştır. Erken yaşlarda çok hızlı gelişen ve tavuklarda gözleri kapatacak düzeye ulaşan ibikleri vardır. Akdeniz ırklar en iri yapılısı olan Minorca’lar yumurta verimleri, ağır yumurtaları, beyaz derileri ve beyaz yumurta kabukları ile tanınırlar. Rüzgar, yağmur ve kötü şartlara dayanıklı hayvanlardır. Tüy rengi ve ibik şekli bakımından 5 varyetesi bulunmaktadır. En popüler varyetesi balta ibikli siyah olanıdır. Ortalama canlı ağırlıkları horozlarda 3.7-5.0, tavuklarda 3.2- 3.7 kg; diğer varyetelerinde ise horozlarda 3.2-4.0, tavuklarda 2.7-3.2 kg kadardır. Orpington’lar:İngiltere’ de çeşitli ırklar arasındaki melezlemeler sonucunda elde edilmiş bir et ırkıdır. Sarı, siyah, beyaz ve mavi olmak üzere dört varyetesi vardır. Siyah Orpington’ lar siyah Langshan, siyah Minorka ve siyah Plymouth Rock’lar arasındaki melezlemelerden elde edilmiş; sarı ve beyaz varyetelilerin elde edilmesinde Cochin ırkı kullanılmıştır. Siyah ve beyaz varyeteler arasındaki melezlemelerle ise mavi varyete elde edilmiştir. Vücudu kaplayan geniş ve düzgün görünümdeki tüyler bu ırkın tipik özelliğidir. Beyaz derilidirler, yumurta kabuk renkleri açık kahverengiden koyu kahverengine kadar değişir. ortalama canlı ağırlıkları horozlarda 4.2-5.0, tavuklarda 3.5-4.0 kg’dır. Rhode island Red’ler:Amerika’nın Rhode İsland eyaletinde koyu-kırmızı renkli horozları ile tanınmış bir ırktır. Kırmızı Malay Game, Leghorn ve Asya ırkları arasında yapılan melezlemelerle elde edilmiş ve bu melezlerden elde edilen döllerde ilk defa 1880′de Rhode island Red ismi kullanılmıştır. 1904′de balta ibikli varyetesi Amerikan standartlarına girmiştir. Diğer varyetesi ise gül ibiklidir. Orta ağırlıkta, çok iyi yumurtlama kapasitesine sahip bir ırktır. Kahverengi kabuklu yumurtaları bir örnek ağırlık ve renktedir. 1950′li yıllarda ticari tavukçuluk işletmelerinde üretim materyali olarak önemli bir kapasite oluşturmuştur. Sonraları beyaz Leghorn horozları ile Rhode island Red tavukları arasında yapılan melezlemelerden elde edilen döller, bunların yerini almıştır. Ortalama canlı ağırlık horozlarda 3.9, tavuklarda ise 2.9 kg’dır. Deri rengi sarıdır. Elverişsiz barınak ve zayıf bakım şartlarına diğer ırklara göre daha iyi uyum sağlayabilirler. Yumurta veriminin yüksekliği nedeniyle et verim yönleri ikinci planda kalmış, sergi hayvanı olarak da kullanılan bir ırktır. Bazı horozlar çok saldırgan olabilirler. Gurk olma özellikleri yumurtacı hatlarda ıslah edilmiştir. Güneş ışığına uzun süre maruz kalma sonucu kırmızı renkte solma görülür. Rhode lsland Red ile aynı büyüklükte ve tipte bir ırk daha geliştirilmiştir. Tamamen beyaz tüylü olan bu ırk, Rhode lsland White olarak tanınmaktadır. Yumurta verimleri 220-230 adet olarak bilinmektedir. Ülkemize 1950′li yıllarda ABD’den getirilmiş olan Rhode lsland Red’ler, yumurta üreticilerinin civciv ihtiyaçlarını karşılamak ve ıslah çalışmalarında kullanılmak amacıyla üretilmiştir. Wyandotte’ler:Amerika’da, 1877 ile 1887 yılları arasında, melezlemelerle elde edilmiş olan, değişik renklere sahip bir ırktır. Bu nedenle tam olarak ırk özelliklerinin ortaya konulması mümkün olmamıştır. Bu ırka ait 9 varyete bulunmaktadır. Ortalama canlı ağırlıkları horozlarda 3.9, tavuklarda ise 2.9 kg’ dır. Bu ırkta dar sırtlı cılız hayvanların bulunması ve düşük kuluçka randımanı istenmeyen özeliklerdir. Ayrıca gül ibikli ebeveynlerden balta ibikli döller alınabilmekte, balta ibikli bu döller damızlıkta kullanılmamaktadır.

TAVUKSULAR CİNSİ KUŞ TÜRLERİ

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTsfBpw5paJcyVWXrzEXInbCea-FyU1aecxallN8W_QwhsCw7_87w

KUŞ TÜRLERİ

Ağaç dalındaki serçeler Ağaç dalındaki serçeler Ağaç dalındaki şahin Ağaç dalındaki şahin Ağaçkakan Ağaçkakan Ağaçkakan Ağaçkakan Ağaçkakan Ağaçkakan Ağaçkakan - Yaşam Şekilleri - Üreme - Beslenme Ağaçkakan - Yaşam Şekilleri - Üreme - Beslenme Ağaçkakan - Özellikleri Ağaçkakan - Özellikleri Ağaçtaki renkli papağan Ağaçtaki renkli papağan Ağaçtaki şahinler HD duvar kağıdı Ağaçtaki şahinler HD duvar kağıdı Ağacın üzerindeki guguk Kuşu Ağacın üzerindeki guguk Kuşu Afrika'da yaşayan bir türü Afrika'da yaşayan bir türü Akbaba Akbaba Alaca Ağaçkakan Alaca Ağaçkakan Alaca karabatak Alaca karabatak Alaca karabatak Alaca karabatak Alacalı Karga Alacalı Karga Albatros Albatros Albatros Albatros Albatros Albatros Albatroslar Albatroslar Altın başlı kartal Altın başlı kartal Amerikan kartalı Amerikan kartalı Amerikan kartalı Amerikan kartalı Anne kaz ve yavrusu Anne kaz ve yavrusu 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 » Son sayfa »

KEDİ TÜRLERİ

Beğendiklerimiz Ana Sayfa -> Fotoğraflı Kedi Irkları Fotoğraflı kedi ırkları sayfamızın yüklenmesi biraz zaman alabilir, alfabetik olarak tasarladığımız listede bulamadığınız kediler için listenin sonuna bakabilirsiniz. Bir araya getirmesi çok zor olan bu listeyi hazırlarken dilimiz sürçtü ise affola. Abyssinian (9) American Bobtail (7) American Curl (12) American Keuda (8) American Shorthair (10) American Wirehair (4) Ankara Kedisi (Angora) (12) Türk Kedileri/Turkish Cats Australian Mist (11) Balinese (10) Bengal (24) Birman (9) Bombay (8) Brazilian Shorthair (4) British Shorthair (22) Burmese (17) Burmilla (Silver Burmese) (11) Californian Spangled (8) Chartreux (9) Chinchilla (7) Colorpoint Shorthair (4) Cornish Rex (9) Cymric (11) Devon Rex (12) Egyptian Maular (10) European Burmese (7) European Shorthair (7) Exotic Shorthair (16) Havana Brown (9) Himalayan (7) Honey Bear (4) İran Kedisi (Persian) (39) Japon Bobtail (11) Javanese (8) Kashmir (Keşmir) (2) Korat (7) Laperm (15) Maine Coon (21) Manx (6) Mavi Rus (8) Mojave Spotted (Mojave çöl Kedisi) (2) Munchkin (7) Nebelung (8) Norwegian Forest (22) Ocicat (17) Oriental Longhair (10) Oriental Shorthair (15) Pixie Bob (27) Ragamuffin (7) Ragdoll (31) Savannah (17) Scottish Fold (11) Selkirk Rex (20) Sibirya Kedisi (13) Singapura (9) Siyam Kedisi (43) Snowshoe (Karayak) (10) Soke (4) Somali (15) Sphynx (8) Tekir Kedi (18) Tiffanie (10) Tiffany/Chantilly (9) Tonkinese (14) Van Kedisi (29) Türk Kedileri/Turkish Cats York Chocolate (6)

KÖPEK TÜRLERİ

Grönland Köpeği (25) Hanover Tazısı (3) Harrier (4) Hırvat Çoban Köpeği (7) Hollanda Çoban Köpeği (10) Hovawart (36) Ibizan Hound (10) İlirya Çoban Köpeği (6) İngiliz Bulldog (20) İngiliz Cocker Spaniel (21) İngiliz Setter (16) İngiliz Springer Spaniel (17) İngiliz Tilki Tazısı (10) İrlandalı Kurt Tazısı (9) İrlandalı Setter (15) İrlandalı Su Spanieli (9) İrlandalı Terrier (11) İskoç Geyik Tazısı (7) İskoç Terrier (9) İspanyol Mastiff (11) İsveç Çoban Köpeği (17) İsveç Geyik Avcısı (3) İtalyan Tazısı (10) İzlanda Köpeği (2) Jack Russell Terrier (17) Japon Chin (6) Kangal (25) Türk Köpekleri/Turkish Dogs Karelya Ayı Köpeği (13) Kars Çoban Köpeği (7) Türk Köpekleri/Turkish Dogs Karst Çoban Köpeği (3) Katalan Çoban Köpeği (9) Keeshond (9) Kerry Blue Terrier (12) King Charles Spaniel (9) Komondor (13) Kuvasz (14) Kyüshü (1) Labrador Retriever (33) Lakeland Terrier (9) Landseer (29) Lapphund (15) Lapponian Çoban Köpeği (9) Leonberger (27) Lhasa Apso (13) Lowchen (7) Maltese (7) Manchester Terrier (7) Maremma Çoban Köpeği (20) Mastiff (8) Minyatür Bull Terrier (8) Minyatür Pinscher (7) Minyatür Schnauzer (12) Mudi (27) Napoliten Mastiff (3) Newfoundland (17) Norfolk Terrier (8) Norrbottenspets (18) Norsk Buhund (20) Norveç Geyik Avcısı (15) Norwich Terrier (16) Old English Sheepdog (12) Otterhound (9) Pappilon (12) Pekingese (14) Pembroke Welsh Corgi (12) Peru Tüysüz Köpeği (20) Petit Basset Griffon Vendien (9) Petit Bleu de Gascogne (3) Pharaoh Hound (14) Picardy Çoban Köpeği (11) Plott Tazısı (14) Pointer (26) Poitevin (3) Polonya Tazısı (6) Pomeranyalı (9) Poodle (Minyatür Kaniş) (12) Poodle (Standart Kaniş) (16) Portekiz Su Köpeği (7) Pug (21) Puli (10) Pumi (15) Pyrenees Çoban Köpeği (11) Pyrenees Mastiff (11) Rafeiro do Alentejo (3) Rhodesian Ridgeback (18) Rottweiler (26) Russian Spaniel (12) Sakallı Collie (9) Saluki (15) Samoyed (21) Sanshu (2) Schipperkee (11) Sealyham Terrier (10) Shetland Çoban Köpeği (10) Shiba Inu (12) Shih-Tzu (15) Sibirya Kurdu (Husky) (36) Silky Terrier (10) Siyah ve Açık Kahverengi Rakun Tazısı (5) Skye Terrier (9) Slovak Tchouvatch (17) Soft Coated Wheaten Terrier (7) Sokö (Sokak Köpeği) (12) St. Bernard (Saint Bernard) (18) Staffordshire Bull Terrier (15) Standart Schnauzer (6) Steinbracke (1) Styrian Dağ Tazısı (1) Sussex Spanieli (4) Tatra Çoban Köpeği (3) Tibet Terrieri (7) Tibetli Mastiff (10) Tibetli Spaniel (8) Tosa (6) Trigg Tazısı (1) Türk Tazısı (5) Türk Köpekleri/Turkish Dogs Tüysüz Collie (2) Tyrolean Tazısı (6) Valee Çoban Köpeği (7) Vizsla (14) Weimaraner (27) Welsh Springer Spaniel (11) Welsh Terrier (14) West Highland White Terrier (20) Westphalia Basseti (2) Whippet (20) Wirehaired Pointing Griffon (8) Yorkshire Terrier (17)

KÖPEK TÜRLERİ

Dogo Arjantin (21) Entlebucher (24) Eskimo Köpeği (32) Field Spaniel (7) Fin Tazısı (19) Finnish Spitz (6) Flat Coated Retriever (8) Fox Terrier (Smooth) (14) Fox Terrier (Wire) (11) Fransız Bulldog (8) Fransız Mastiff (21) Glen of Imaal Terrier (6) Golden Retriever (59) Gordon Setter (5) Grand Bleu de Gascogne (9) Grand Gascon Saintongeois (12) Great Dane (Danua) (11) Great Phyrenees (11) Greyhound (10)

KÖPEK TÜRLERİ

Beğendiklerimiz Ana Sayfa -> Fotoğraflı Köpek Irkları Fotoğraflı köpek ırkları sayfamızın yüklenmesi biraz zaman alabilir, alfabetik olarak tasarladığımız listede bulamadığınız köpekler için listenin sonuna bakabilirsiniz. Bir araya getirmesi çok zor olan bu listeyi hazırlarken dilimiz sürçtü ise affola. Affenpinscher (4) Afgan Tazısı (12) Aidi (4) Ainu (4) Airedale Terrier (7) Akbaş (15) Türk Köpekleri/Turkish Dogs Akita İnu (10) Alabay (Alabai) (42) Alaskan Malamute (18) Alman Av Terrieri (6) Alman Çoban Köpeği (35) Alman Kalın Tüylü Pointer (7) Alman Kısa Tüylü Pointer (11) Alman Spanieli (9) Alpine Dachsbracke (5) Amerikan Bulldog (43) Amerikan Cocker Spaniel (10) Amerikan Eskimo (6) Amerikan Pitbull Terrier (9) Amerikan Staffordshire Terrier (20) Amerikan Su Spanieli (3) Amerikan Tilki Tazısı (5) Amerikan Tüysüz Terrieri (13) Amerikan Yerli Köpeği (22) Appenzell Dağ Köpeği (11) Ariegeois (6) Avustralya Çoban Köpeği (17) Avustralya Sığır Köpeği (8) Avustralya Terrier (5) Avustralyalı Kelpie (24) Avusturya Tazısı (6) Avusturyalı Pinscher (10) Bandogge Mastiff (8) Basenji (9) Basset Hound (16) Bavyera Dağ Tazısı (7) Beagle (24) Beauceron (17) Bedlington Terrier (11) Belçika Groenendael (6) Belçika Laekenois (13) Belçika Malinois (10) Belçika Tervuren (8) Bergamasco (19) Bernese Dağ Köpeği (9) Bichon Frise (10) Bichon Havanese (7) Billy (3) Bloodhound (10) Border Collie (21) Border Terrier (8) Borzoi (9) Boston Terrier (11) Bouvier des Ardennes (9) Bouvier des Flandres (5) Boxer (9) Brezilya Mastiff (12) Briard (6) Brittany (15) Brüksel Griffonu (7) Bull Terrier (15) Bullmastiff (13) Büyük İsveç Dağ Köpeği (5) Cairn Terrier (10) Canaan Köpeği (10) Cane Corso Italiano (13) Cao da Serra da Estrela (13) Cao de Castro Laboreiro (17) Cao de Serra de Aires (14) Cardigan Welsh Corgi (8) Catahoula Leopar Köpeği (36) Cavalier King Charles Spanieli (9) Cesky Terrier (21) Chesapeake Bay Retriever (17) Chiens Francaises (16) Chihuahua (31) Chow Chow (çin Aslanı) (12) Clumber Spaniel (9) Collie (23) Curly-Coated Retriever (7) Çatalburun (21) Türk Köpekleri/Turkish Dogs Çin Creste Köpeği (6) Çin Shar-Pei (7) Dachshund (Sosis) (22) Dalmaçyalı (25) Dandie Dinmont Terrier (7) Dev Schnauzer (7) Doberman Pinscher (24) Dogo Arjantin (21)

KÖPEK TÜRLERİ

Beğendiklerimiz Ana Sayfa -> Fotoğraflı Köpek Irkları Fotoğraflı köpek ırkları sayfamızın yüklenmesi biraz zaman alabilir, alfabetik olarak tasarladığımız listede bulamadığınız köpekler için listenin sonuna bakabilirsiniz. Bir araya getirmesi çok zor olan bu listeyi hazırlarken dilimiz sürçtü ise affola. Affenpinscher (4) Afgan Tazısı (12) Aidi (4) Ainu (4) Airedale Terrier (7) Akbaş (15) Türk Köpekleri/Turkish Dogs Akita İnu (10) Alabay (Alabai) (42) Alaskan Malamute (18) Alman Av Terrieri (6) Alman Çoban Köpeği (35) Alman Kalın Tüylü Pointer (7) Alman Kısa Tüylü Pointer (11) Alman Spanieli (9) Alpine Dachsbracke (5) Amerikan Bulldog (43) Amerikan Cocker Spaniel (10) Amerikan Eskimo (6) Amerikan Pitbull Terrier (9) Amerikan Staffordshire Terrier (20) Amerikan Su Spanieli (3) Amerikan Tilki Tazısı (5) Amerikan Tüysüz Terrieri (13) Amerikan Yerli Köpeği (22) Appenzell Dağ Köpeği (11) Ariegeois (6) Avustralya Çoban Köpeği (17) Avustralya Sığır Köpeği (8) Avustralya Terrier (5) Avustralyalı Kelpie (24) Avusturya Tazısı (6) Avusturyalı Pinscher (10) Bandogge Mastiff (8) Basenji (9) Basset Hound (16) Bavyera Dağ Tazısı (7) Beagle (24) Beauceron (17) Bedlington Terrier (11) Belçika Groenendael (6) Belçika Laekenois (13) Belçika Malinois (10) Belçika Tervuren (8) Bergamasco (19) Bernese Dağ Köpeği (9) Bichon Frise (10) Bichon Havanese (7) Billy (3) Bloodhound (10) Border Collie (21) Border Terrier (8) Borzoi (9) Boston Terrier (11) Bouvier des Ardennes (9) Bouvier des Flandres (5) Boxer (9) Brezilya Mastiff (12) Briard (6) Brittany (15) Brüksel Griffonu (7) Bull Terrier (15) Bullmastiff (13) Büyük İsveç Dağ Köpeği (5) Cairn Terrier (10) Canaan Köpeği (10) Cane Corso Italiano (13) Cao da Serra da Estrela (13) Cao de Castro Laboreiro (17) Cao de Serra de Aires (14) Cardigan Welsh Corgi (8) Catahoula Leopar Köpeği (36) Cavalier King Charles Spanieli (9) Cesky Terrier (21) Chesapeake Bay Retriever (17) Chiens Francaises (16) Chihuahua (31)

KÖPEK TÜRLERİ

Beğendiklerimiz Ana Sayfa -> Fotoğraflı Köpek Irkları Fotoğraflı köpek ırkları sayfamızın yüklenmesi biraz zaman alabilir, alfabetik olarak tasarladığımız listede bulamadığınız köpekler için listenin sonuna bakabilirsiniz. Bir araya getirmesi çok zor olan bu listeyi hazırlarken dilimiz sürçtü ise affola. Affenpinscher (4) Afgan Tazısı (12) Aidi (4) Ainu (4) Airedale Terrier (7) Akbaş (15) Türk Köpekleri/Turkish Dogs Akita İnu (10) Alabay (Alabai) (42) Alaskan Malamute (18) Alman Av Terrieri (6) Alman Çoban Köpeği (35) Alman Kalın Tüylü Pointer (7) Alman Kısa Tüylü Pointer (11) Alman Spanieli (9) Alpine Dachsbracke (5) Amerikan Bulldog (43) Amerikan Cocker Spaniel (10) Amerikan Eskimo (6) Amerikan Pitbull Terrier (9) Amerikan Staffordshire Terrier (20) Amerikan Su Spanieli (3) Amerikan Tilki Tazısı (5) Amerikan Tüysüz Terrieri (13) Amerikan Yerli Köpeği (22) Appenzell Dağ Köpeği (11) Ariegeois (6) Avustralya Çoban Köpeği (17) Avustralya Sığır Köpeği (8) Avustralya Terrier (5) Avustralyalı Kelpie (24) Avusturya Tazısı (6) Avusturyalı Pinscher (10) Bandogge Mastiff (8) Basenji (9) Basset Hound (16) Bavyera Dağ Tazısı (7) Beagle (24) Beauceron (17) Bedlington Terrier (11) Belçika Groenendael (6) Belçika Laekenois (13) Belçika Malinois (10) Belçika Tervuren (8) Bergamasco (19) Bernese Dağ Köpeği (9) Bichon Frise (10) Bichon Havanese (7) Billy (3) Bloodhound (10) Border Collie (21) Border Terrier (8) Borzoi (9)

KÖPEK TÜRLERİ

Affenpinscher (4) Afgan Tazısı (12) Aidi (4) Ainu (4) Airedale Terrier (7) Akbaş (15) Türk Köpekleri/Turkish Dogs Akita İnu (10) Alabay (Alabai) (42) Alaskan Malamute (18) Alman Av Terrieri (6) Alman Çoban Köpeği (35) Alman Kalın Tüylü Pointer (7) Alman Kısa Tüylü Pointer (11) Alman Spanieli (9) Alpine Dachsbracke (5) Amerikan Bulldog (43) Amerikan Cocker Spaniel (10) Amerikan Eskimo (6) Amerikan Pitbull Terrier (9) Amerikan Staffordshire Terrier (20) Amerikan Su Spanieli (3) Amerikan Tilki Tazısı (5) Amerikan Tüysüz Terrieri (13) Amerikan Yerli Köpeği (22) Appenzell Dağ Köpeği (11) Ariegeois (6) Avustralya Çoban Köpeği (17) Avustralya Sığır Köpeği (8) Avustralya Terrier (5) Avustralyalı Kelpie (24) Avusturya Tazısı (6) Avusturyalı Pinscher (10) Bandogge Mastiff (8) Basenji (9) Basset Hound (16)

KÖPEK TÜRLERİ

Beğendiklerimiz Ana Sayfa -> Fotoğraflı Köpek Irkları Fotoğraflı köpek ırkları sayfamızın yüklenmesi biraz zaman alabilir, alfabetik olarak tasarladığımız listede bulamadığınız köpekler için listenin sonuna bakabilirsiniz. Bir araya getirmesi çok zor olan bu listeyi hazırlarken dilimiz sürçtü ise affola. Affenpinscher (4) Afgan Tazısı (12) Aidi (4) Ainu (4) Airedale Terrier (7) Akbaş (15) Türk Köpekleri/Turkish Dogs Akita İnu (10) Alabay (Alabai) (42) Alaskan Malamute (18) Alman Av Terrieri (6) Alman Çoban Köpeği (35) Alman Kalın Tüylü Pointer (7) Alman Kısa Tüylü Pointer (11) Alman Spanieli (9) Alpine Dachsbracke (5) Amerikan Bulldog (43) Amerikan Cocker Spaniel (10) Amerikan Eskimo (6) Amerikan Pitbull Terrier (9) Amerikan Staffordshire Terrier (20) Amerikan Su Spanieli (3) Amerikan Tilki Tazısı (5) Amerikan Tüysüz Terrieri (13)

KÖPEK TÜRLERİ

Beğendiklerimiz Ana Sayfa -> Fotoğraflı Köpek Irkları Fotoğraflı köpek ırkları sayfamızın yüklenmesi biraz zaman alabilir, alfabetik olarak tasarladığımız listede bulamadığınız köpekler için listenin sonuna bakabilirsiniz. Bir araya getirmesi çok zor olan bu listeyi hazırlarken dilimiz sürçtü ise affola. Affenpinscher (4) Afgan Tazısı (12) Aidi (4) Ainu (4) Airedale Terrier (7) Akbaş (15) Türk Köpekleri/Turkish Dogs Akita İnu (10) Alabay (Alabai) (42) Alaskan Malamute (18) Alman Av Terrieri (6)

TRAKEHNER TÜRÜ ALMAN-DOGU RUSYATRAKEHNER TÜRÜN TARİHÇESİ : Trakehner Almanya'nın en eski ılıkkan cinslerinden biridir. Arkadaş canlısı, akıllı ve atletik yeteneği yüksek bir cinstir. Prusya kralı Frederick Wilhelm I askerlerinin daha hızlı, sağlam ve dayanıklı bir şekilde sevkiyatını sağlamak üzere bu cinsi 1732 yılında oluşturmuştur. Bu amaçla Doğu Prusya'da Trakehnen Kraliyet Harası kurulmuştur. Schwaike denilen küçük yerli kısraklar ile İngiliz Thoroughbred atlarının ve safkan Arap atlarının aygırlarını çiftleştirmiştir. Yıllar boyu kraliyet harası yöneticileri bir çok farklı cinsi denemişlerse de Thoroughbred ve Arap atlarında karar kılmışlardır. Bu çiftleştirmelerin sonucu kralı tatmin etmiştir. Sadece en iyi at çiftleştirmede kullanılırken diğerleri binek atı olarak satılmıştır. Bir süre sonra ayrıcalıklı yeni bir cins ortaya çıkmıştır. Trakehnen Harası'nda doğan atlara Trakehner adı verildi. Bunun yanısıra Doğu Prusya adıyla bilinen bir diğer at türü de özel yetiştiriciler tarafından Trakehnen'den alınan kısrakların Trakehner cinsi aygırlarla çiftleştirilmesi sonucu oluşturulmuştur. 2. Dünya Savaşı'nın sonuna kadar hem Trakehner kanı atlara hem de Doğu Prusya kanı atlara Trakehner denildi. 1945'de Doğu Prusya'nın bazı atları oldukça ağır işlere koşuldu. Sovyet ordusunun batıya göç etmeye zorladığı dönemlerde bu atlar sahiplerinin ve tüm eşyalarının içinde bulunduğu vagonları çektiler. Tek kaçış rotaları ise Baltık Denizi'nin bir körfezi olan Kurische Haff idi. Bu bölgede deniz tamamen donardı. Bir çok at bu zorlu koşullara dayanamadı ve kırılan buzların arasında can verdi. Atların %10'undan azı Batı Almanya'ya kadar ulaşabildi. Birçoğu ise Sovyet ordusu ve Polonya Hükümeti tarafından savaş ganimeti olarak ele geçirildi. Bu atlar yerli ılıkkan türlerinin oluşumunu etkilediler. Batı Almanya'da bulunan Doğu Prusya atları Dr. Fritz Schlike tarafından bir araya toplandı ve yetiştirilmeye devam edildi. Birçok Batı Alman jenerasyonu Trakehner atının üretilmesinden sonra iklimin ve doğal koşulların değişimine rağmen cinsin özelliklerinin aynı kaldığı görüşmüştür. Atların bu özellikleri günümüz için de geçerliliklerini korumakta ve Trakehner atları halen dünyanın farklı bölgelerinde yetiştirilmektedir. 2. Dünya Savaşı'ndan sonraki yıllarda Trakehner aygırları diğer Alman ılıkkan türlerine çekilerek farklı cinsler ortaya çıkmıştır. Örneğin; Abglanz isimli bir Trakehner aygırı Hanoverian cinsinin oluşturulmasında kullanılmıştır. 1950'li yıllarda Kuzey Amerika'da bulunan Gerda Friedrichs 3 aygır ve bir düzine kadar kısrak ithal ederek Amerikan Trakehnerlerinin oluşumlarını sağlamıştır.

TRAKEHNER TÜRÜN TARİHÇESİ : Trakehner Almanya'nın en eski ılıkkan cinslerinden biridir. Arkadaş canlısı, akıllı ve atletik yeteneği yüksek bir cinstir. Prusya kralı Frederick Wilhelm I askerlerinin daha hızlı, sağlam ve dayanıklı bir şekilde sevkiyatını sağlamak üzere bu cinsi 1732 yılında oluşturmuştur. Bu amaçla Doğu Prusya'da Trakehnen Kraliyet Harası kurulmuştur. Schwaike denilen küçük yerli kısraklar ile İngiliz Thoroughbred atlarının ve safkan Arap atlarının aygırlarını çiftleştirmiştir. Yıllar boyu kraliyet harası yöneticileri bir çok farklı cinsi denemişlerse de Thoroughbred ve Arap atlarında karar kılmışlardır. Bu çiftleştirmelerin sonucu kralı tatmin etmiştir. Sadece en iyi at çiftleştirmede kullanılırken diğerleri binek atı olarak satılmıştır. Bir süre sonra ayrıcalıklı yeni bir cins ortaya çıkmıştır. Trakehnen Harası'nda doğan atlara Trakehner adı verildi. Bunun yanısıra Doğu Prusya adıyla bilinen bir diğer at türü de özel yetiştiriciler tarafından Trakehnen'den alınan kısrakların Trakehner cinsi aygırlarla çiftleştirilmesi sonucu oluşturulmuştur. 2. Dünya Savaşı'nın sonuna kadar hem Trakehner kanı atlara hem de Doğu Prusya kanı atlara Trakehner denildi. 1945'de Doğu Prusya'nın bazı atları oldukça ağır işlere koşuldu. Sovyet ordusunun batıya göç etmeye zorladığı dönemlerde bu atlar sahiplerinin ve tüm eşyalarının içinde bulunduğu vagonları çektiler. Tek kaçış rotaları ise Baltık Denizi'nin bir körfezi olan Kurische Haff idi. Bu bölgede deniz tamamen donardı. Bir çok at bu zorlu koşullara dayanamadı ve kırılan buzların arasında can verdi. Atların %10'undan azı Batı Almanya'ya kadar ulaşabildi. Birçoğu ise Sovyet ordusu ve Polonya Hükümeti tarafından savaş ganimeti olarak ele geçirildi. Bu atlar yerli ılıkkan türlerinin oluşumunu etkilediler. Batı Almanya'da bulunan Doğu Prusya atları Dr. Fritz Schlike tarafından bir araya toplandı ve yetiştirilmeye devam edildi. Birçok Batı Alman jenerasyonu Trakehner atının üretilmesinden sonra iklimin ve doğal koşulların değişimine rağmen cinsin özelliklerinin aynı kaldığı görüşmüştür. Atların bu özellikleri günümüz için de geçerliliklerini korumakta ve Trakehner atları halen dünyanın farklı bölgelerinde yetiştirilmektedir. 2. Dünya Savaşı'ndan sonraki yıllarda Trakehner aygırları diğer Alman ılıkkan türlerine çekilerek farklı cinsler ortaya çıkmıştır. Örneğin; Abglanz isimli bir Trakehner aygırı Hanoverian cinsinin oluşturulmasında kullanılmıştır. 1950'li yıllarda Kuzey Amerika'da bulunan Gerda Friedrichs 3 aygır ve bir düzine kadar kısrak ithal ederek Amerikan Trakehnerlerinin oluşumlarını sağlamıştır.

RUS TÜRÜ

RUS BİNEK ATLARI TÜRÜN TARİHÇESİ ve ORİJİNİ: Rus binek atı özellikle dresaj için geliştirilmiş yeni bir cinstir. İngilizce yayınlarda bu cinse aynı zamanda Rus sıcakkanlısı veya yanlış bir deyimle Orlov – Rostopchın atı da denilir. Rus atı resmi olarak at cinsi statüsünü 1998’de almıştır. Ancak kökleri Rus binek atlarından 3 saygın cinse dayanır: Orlov atı Rostopchın atı , ve Orlov – Rostopchın atı. Bu 3 cinsin de soyu tükenmiştir. Bu önceki cinslerin Rus atı üzerindeki rolleri bir tartışma konusu olmuştur. Bu anlaşmazlığın çözümü için 200 yıldan daha fazla öncesine dönüp ilk geniş kapsamlı ve iyi belgelenmiş çiftlik bazlı üretim programına bakmalıyız.

OLDENBURG TÜRÜ ALMAN

Oldenburg atları Almanya’nın kuzey bölgesinde yetiştirilmektedir. Bu bölgede eski Oldenburg Krallığı bulunmaktaydı. Oldenburg atı Avrupa’nın en eski ılıkkan türlerinden biridir. Oldenburg atlarının gelişimi Herzog Anton Günther Von Oldenburg’un çalışmaları sayesinde olmuştur. Çalışmalarını 16. yüzyılda yapmıştır. Friesian türü kısraklar ile İspanya ve İtalya’dan seçkin aygırlar kullanılarak yeni bir cins ortaya çıkmıştır. 1960’lı yılların başlarında Alman Oldenburg yetiştirme birliği modern bir binek atı cinsi üretme kararı almış ve detaylı bir çiftleştirme programı uygulamıştır. Temel amaç spor atı yetiştirmek olmuştur. Yeni yetiştirme programının ilk aşamasında Oldenburg kısrakları en iyi Avrupa Thoroughbred aygırları ile çiftleştirilerek cinsin rafineliği sağlanmıştır. Bu çiftleşmeden oluşan kısraklar Avrupa’nın en iyi binek atları olan Anglo-Norman , Trakehner ve Anglo-Arab’lar ile Hanoverian , Holsteiner , Westphalian ve Hollandez aygırları ile çiftleştirilmiştir. Bu üretimin sonucu oluşan Oldenburg’lar dünyanın en modern , başarılı spor atlarındandır. Günümüzün atlarından Weihaiwej (Franke Sloothak binmiştir) ,Lady Weingard (Marcus Beerbaum binmiştir), Bonfire (Anky van Grunsven binmiştir) Oldenburg spor atlarının başarısını sergilemiştir.

QUARTER TÜRÜ

QUARTER (ÇEYREK) ATI Bu tür adından da anlaşılacağı gibi kısa mesafe(çeyrek mil) yarışlarında ustadır. Kökeni İspanyol akıncılar tarafından Amerika’ya getirilen atlara dayanır. 17. ve 185.yy boyunca doğu bölgelere yerleşen kişiler yerel İspanya kökenli atları kendi ithal ettikleri atlarla çiftleştirerek her tür iş için uygun olan ağır çalışabilecek bir tür üretmek istediler. Bu atlar buradaki kişilerin sağ kolu haline geldi. Batıya doğru yayılım olmasıyla sığır çobanlığı günlerinde oldukça gerekli oldular. En gerekli özellik sığırların arkasında atletik ve cesurca çalışabilecek atlar olmalarıydı. Zamanla bu atlar “sığır hissi” geliştirerek bir sığırın hareketlerini taklit eder oldular.( durup aynı hızla geri dönebilmek...) İngilizlerin yarışlara olan artan merakı sonucu bu atlar emprovizasyon müsabakalarında yarışmaya başladı: düzlükte bir çift atın birkaç yüz yard boyunca hızla koşabileceği müsabakalar. Quıarter atı sağrısını oldukça kuvvetlendirdi. Durduğu yerden kısa mesafede en yüksek hıza ulaşabildiler. Thoroughbred yarışları başlayınca Quarter at yarışlarına ilgi azaldı. Sonraları sanayileşme ile çiftçilikte atın önemi azaldı ve bu tür de iş atı olmaktan çıkmış hobi atı haline geldi. Günümüzde Quarter atı Western tarzı müsabakalarda oldukça popülerdir: varil yarışı, rodeolar ve kısa mesafe yarışları. Bu spordaki büyük ilgi sayesinde bu atlar büyük amaçlar için çeşitli dallarda yarışmaktadırlar. Türün Özellikleri:14,3-16 el uzunluğundadırlar ve her renkte olabilirler. Kısa ve geniş bir baş yapısı, ufak burnu, büyük ve zeki bakışlı gözleri, orta uzunlukta ve kalkık kulakları, uzun ve elastik boynu, yuvarlak omuzları vardır. Göğsü ve karnı geniş, sırtı kısadır. Büyük, derin, ağır ve kaslı bir sağrıya sahiptir. Bacakları kuvvetlidir. Diz Eklemleri geniş ve yere yakındır. İncik kemiği orta uzunluktadır. Tırnakları dikdörtgen biçimli, derin ve geniştir. İlginç Olaylar: Amerikan Quarter Atı Derneği 1940 yılında kurulmuştur ve kayıtlı olarak dünyadaki en çok sayıda at bu cinstendir. Listede 2 milyondan fazla at bulunmaktadır

AMERİKAN MORGAN TÜRÜ

MORGAN ATI Amerikan Morgan atının kökü çok ilginçtir ki sadece bir tek aygıra dayanır: Justin Morgan. Bu aygır 14 el uzunluğunda olmasına karşın ağırlık-çekme yarışlarında ağırlığını gösterir. Justin Morgan 1789 yılında Figure adlı bir tay olarak dünyaya geldi ve daha sonra kayıtlı ilk sahibinin adıyla anılmaya başladı. Bu kişi Vermont’taki bir çiftlik sahibi ve aynı zamanda müzik öğretmeni ve kilise yöneticisiydi. Kayıtlı belge olmamasından dolayı Justin Morgan’ın nasıl üretilip yetiştirildiği konusunda kesin bilgiler yoktur. Olası iddialara göre bu aygır Thoroughbred, Arap, Welsh Cob ve Hollandez ırklarının atasıydı. Ufak yapısına karşın (400kg.dan daha hafifti.) Justin Morgan’ın oldukça kuvvetli bir iş atı olarak tanınması ve sahiplerinin başarısı için çok fazla çalıştırılması tartışma yaratmıştır. Ağır iş atı gibi saban çekmekte ve kereste işlerinde kullanılırdı ve kütük çekmek konusunda ağırlığının neredeyse iki katı olan rakiplerine rağmen yenilmezdi. Müthiş dayanıklı, güçlü ve dinç bir babaydı. Güç, dayanıklılık, hız ve sakin mizacı yavrularına da geçmiştir. Erkek taylarından 3 tanesi cinsin gelişiminde oldukça etkili olmuştur: Sherman Morgan(1808), Woodbury Morgan( 1816) ve Bulrush Morgan( 1812) Sherman Morgan kanından gelen atlar mükemmel koşum atları olmalarıyla dikkat çekmişlerdir ve Amerika’daki diğer cinslerin ( Quarter, Saddlebred, Standardbred, Tennessee) üretiminde önemli etkileri olmuştur.

KİNG OF DİAMONDS :KUZEY İRLANDA TÜRÜ

KİNG OF DİAMONDS : İrlanda atının her ailesi atlama ve konkur komple atları üretmiş olsa da hiçbiri King of Diamonds kadar sürekli başarı sağlamamıştır. Bu kestane doru aygır , Ruby'nin yavrusu Errigal'dendir. 1990 - 1995 yılları arası dünya atlama dereceleri klasmanında 7. sıradadır. Uluslararası engel atlama atları olan Special Envoy , Hill , Pearl ve Millstreat Ruby King of Diamonds'dan üretilmiştir. King of Diamonds üzücü bir şekilde ölmüş olsa da , arkasında sürekli olarak dünya sınıfı atları üreten birçok tay bırakmıştır. CLOVER HILL : Golden Beaker'in tayı olan bu doru aygır, 1990 - 1995 yılları arası Dünya atlama dereceleri klasmanında 16. sıradadır. Dünya sınıfı taylarından ; Cagneys , Skyviews ve Flo Jo Clover Hill'dan olma taylardır ve günümüzde atlama atları üretmeye devam etmektedirler. Kuşkusuz spor atı üretimi üzerindeki etkileri uzun yıllar boyunca devam edecektir.

İRLANDA TÜRÜ

İRLANDA ATI TÜRÜN TARİHÇESİ ve ORİJİNİ : İrlanda atının tarihi , tarım alanında olduğu kadar , savaşlardaki başarılarına da dayanır. MÖ. 1'de yazılmış olan "cuchulain" destanı bu atı güçlü araba atı olarak tanımlar. 12. yüzyılda İrlanda'ya gelen Anglo-Norman'lar beraberlerinde güçlü savaş atlarını da getirdiler. Daha sonraları, 16. yüzyılda güney İrlanda ile İspanya arasındaki ticaret sonucu yerli atlara İspanyol kanı karıştı. Ortaçağ boyunca çok sayıda İrlanda atı , Avrupa ordularına ihraç edildi. 1. Dünya savaşı sonlarına kadar bu atların binlercesi savaşlarda ön saflarda hizmet ettiler. 1850-1950 yılları arasında İrlanda atı şekil alarak günümüzdeki İrlandez halini aldı. İrlanda'da tarım , Avrupa'nın gelişmemiş bölgelerinde de ağır yük atlarına olan talepteki azalma bu atlara ilgiyi azalttı. Bunun yerine İrlandalı çiftçiler , tarlada çalışabilecek ve aynı zamanda araba çekebilecek , hem de tilki avına gidebilecekleri atlara ihtiyaç duydular. Avlanan çiftçiler , tüm gün yol alabilecek ve karşılaştıkları her engelin üzerinden atlayabilecek atlar istediler. Yüzyıl boyunca iyi kemik yapısı , dayanıklı , ilginç atlama kabiliyeti olan , oldukça sağlam ve hassas bir at cinsi üretildi. Thoroughbred'le karıştırıldığında bu özellikleri sağlayan , dünyaca ünlü İrlandez avcısı ortaya çıktı. Bu karışım günümüzde İrlandez spor atı olarak bilinir ve temsilcileri tüm dünyada altın madalyaları , grand-prix'leri kazanmaktadır. Ne yazık ki , bu başarı İrlanda soğuk atının çöküşüne izin vermiştir. Çiftliklerdeki makineleşmenin artması , avcı ve spor atlarına olan dünya çapındaki talep bu cinsi soyunun tükenmesi eşiğine getirmiştir. Bu İrlandalı çiftçi için , iyi bir İrlanda kısrağını bir Thoroughbred'e sonrada bir safkan aygırına çekmek daha karlı hale gelmiştir. İrlanda soğuk atı sosyetesinin planlı çabalarına rağmen , dünya çapında sadece 2000 safkanıyla beraber bu cinsin devamlılığı tehlikeli hale gelmiştir. TÜRÜN ÖZELLİKLERİ: İrlanda soğuk bölge atı , özü ve kalitesiyle aktif ve güçlü bir attır. Adından anlaşılacağının aksine iri ve çok tüylü değildir. Duruşuyla , güçlü sağrısıyla heybetli görünümdedir. Zeki ve nazik , doğası ile hassas ve uysal yapısı dikkat çeker. Hareketleri yumuşak ve serbest olmasına rağmen abartılı değildir. Kır dahil olmak üzere her renkte olabilir. Kemik yapısı sağlam ve güçlüdür. Ortalama boyları ; 153 - 163cm. yüksekliğindedir.

HOLLANDA TÜRÜ

HOLLANDA ATLARI TÜRÜN TARİHÇESİ ve ORİJİNİ : Hollanda atları ılık kanlı spor atı cinsidir. Bu tür atlara soğukkanlı atlar (koşum atları) ile Thoroughbred ve Arap atı gibi sıcakkanlı atlardan farklı oldukları için ılık kanlı denmektedir. Spor atı deyişiyse cinsin kullanım alanını belirlemektedir. Dresaj ,engel atlama , konkur komple ve at arabası yarışları gibi belli başlı uluslararası binicilik disiplinlerine yönelik olarak kullanılmaktadır. Birçok ılıkkan cinslerinin gelişimine hala devam edilmektedir. Aslında bu tür atlar Thoroughbred ,Arap atı, Morgan atı, Selle Français atları gibi safkan bir cins değildir. Farklı türlerin birleşimi olarak ortaya çıkmışlardır. Bunun sebebi ise her türün farklı karakteristiklerini ayrı bir cinste birleştirmektir. Hollanda ılık kan atları, Alman, Fransız ve İngiliz atları ile yerli Hollanda atlarının seçici çiftleştirilmesi sonucu ortaya çıkan modern bir spor atıdır. Hollanda ılıkkan atlarının kökeninde iki farkı bölge yer alır: Gelderland ve Groningen. Gelderland , Hollanda'nın merkezinde yer alır. Toprağın kumlu olması nedeniyle bu bölgede daha hafif atlar gelişmiştir. Groningen ise toprağın daha ağır ve sert olduğu bir bölge olduğundan daha ağır atlar yetişmiştir. Groningen yetiştiricileri atların daha rafine olması için Gelderland atlarını kullanmış, Gelderland yetiştiricileri ise atlarına daha iri bir yapı kazandırabilmek için Groningen kanını kullanmışlardır. Hollandalı çiftçiler hayatlarını atlarla kazanırlardı. Dolayısıyla at yetiştirme tekniklerini uzun zamandır kullanıyorlardı. Çiftleşme sonucu atların karakterlerinde oluşan bozulmalar ve hatalar anında telafi ediliyordu. Binicilik ve at malzemelerin yaygınlaşması ile atlar çiftliklerde bakılmaya başlandı. Binicilik klüplerinin sayılarının artması ile de spor atlarına olan ilgi düzenli olarak arttı. Bunun sonucu olarak da Hollandalılar spor atı üretmeye başladılar. Thoroughbred aygırlarının yanı sıra Fransız, Holsteiner, Honeverian aygırları kullanıldı. Stilli koşum atları oluşturmak üzere Hackney atları da kullanıldı. Diğer yetiştiriciler geleneksel Gelderland koşum atlarını yetiştirmeye devam ettiler. Sonuç olarak modern Hollanda ılıkkan atları 3 kategoride toplanmaktadır: Spor atı, koşum atı, geleneksel Gelderland atı. Hollanda atlarının güzel bir vücut yapısı vardır. Vücut yapılarının yanı sıra güzelliği ve çekiciliği Hollandezlerin ününü arttırmıştır. Oldukça kısa bir zaman içinde modernize edilen Hollanda spor atları uluslar arası müsabakalarda da önem kazanmıştır. Karakterleri, atletik yetenekleri ve sağlamlıkları ile ünlü atlar dünyanın her bir köşesine ihraç edilmiş, değişik ülke bayrakları altında uluslar arası şampiyonlar çıkarmıştır.

HANOVER TÜRÜ

HANOVERIAN TÜRÜN TARİHÇESİ ve ORİJİNİ : Hanoverian, engel atlama, dresaj, konkur komple gibi binicilik dallarına yönelik olarak yetiştirilen ılık kanlı bir attır. Bu cins eski Hannover Krallığı'nın bulunduğu Kuzey Almanya'nın Aşağı Saksonya eyaletinde ortaya çıkmıştır. Eyalet harası 1735 yılında kurulmuş ve resmi kayıtlara 1888 yılında başlanmıştır. Şövalyelik ve çiftçilik için kullanılan atların kalitesinin arttırılması amacıyla Thoroughbredler yerel kısraklar ile çiftleştirilmiştir. Yıllar sonra daha atletik binek atına duyulan ihtiyaç nedeniyle uygun olan diğer cinsler tanıtılarak Hanoverian atı oluşturulmuştur. Bu at cinsleri arasında Arap atları ile Trakehner atları da bulunmaktadır. Yetiştirme stoku atletik yapılı, kabiliyetli, düzgün vücut yapısına sahip, eğitilebilir ve iyi mizaçlı atlardan seçilmiştir. Hanoverian cinsi atlar doğal bir emplüsyona sahiptir. Hafif ve elastik hareketleri ile yere sağlam basan adetası, ayaklarını karnına çekerek yaptığı süratlisi, yuvarlak ve ritmik dörtnalı vardır. Hanoverian atlarının yarışlarda yakaladığı başarılar yetiştirme programının iyi olduğunu kanıtlamıştır. (1992 Olimpiyatları'nda 13 madalya, peşpeşe 4 Dünya Yetiştiricilik Şampiyonası ödülü, dresajda ve engel atlamada 5 altın, 1 gümüş ve 2 bronz madalya)

HAFLİNGER TÜRÜ

HAFLINGER Haflingerin tarihi ortaçağa dayanır. Belgeler şimdiki Avusturya ve Kuzey İtalya’da olan Güney Tyrolean Dağlarındaki bir tür Doğuya has yarış atından bahseder. Tyrol’deki köy ve çiftliklerin çoğuna sadece dar patikalardan ulaşılabildiğinden ulaşım ve yük taşıma için çevik ve yere sağlam basan atlara gereksinim duyuluyordu. Bölgede bulunan 1800lerin başlarından kalma resimler dik dağ patikalarından yük ve binicileriyle giden ufak , asil, kestane dorusu fındık kabuğu atların varlığını açıkça göstermektedir. Günümüzün Haflinger’inin (Hafling bir Tyrol köyü adıdır.) ilk resmi belgesi 1874 yılında 249 Follie’nin bir damızlık aygırı olarak yarı-Arap aygırı olan 133 El Bedevi XXII ile yerel bir Tyrol kısrağından doğmasıdır. Tüm modern safkan Haflingerlerin orijini 7 farklı aygır çizgisi (A,B,M,N,S,ST ve W) ile doğrudan bu Follie isimli aygıra dayanır. II. Dünya Savaşı boyunca ordunun yük atlarına olan ihtiyacı ve Haflingerin bu ihtiyacı karşılayabilecek olması nedeniyle türün üretiminde önemli değişiklikler yapılmıştır. Savaş sonrasında türün boyu ve saflığına geri dönüldü. Hem biniş hem de araba sürücülüğüne uygun olan, güçlü yapılı, sağlam kemik yapısıyla güçlü görünümlü ve karmaşık kişilikli ufak bir at türü oldu. Haflingeri tek yapan ayırıcı özelliği onun altın sarısı rengi ile beyaz, uzun yele ve kuyruğudur. Ama en belirgin özelliği insanlara karşı sevecen, istekli ve affedici olmasıdır. Bu özelliği de yüzyıllar boyu sarp patikalarda ailenin her ferdine hizmet etmesiyle gelişmiştir. Haflingerler kolayca ailenin bir üyesi haline gelebilirler. Avusturya’da Haflingerlerin sayısı hala çok önemlidir. Eyalet haralarının Avusturya’da türün kalitesini korumak için sahip olduğu aygırlar var. ABD’ye ilk Haflingerler 1958 yılında getirildi. Illinois bunları bir üretim programı başlatmak için Avusturya’dan Lipizzanlarla beraber ithal etti. Modern Haflingerler günümüzde dünyanın her yerinde bulunurlar. Yük taşıma, hafif araba çekme gibi amaçların yanında western, dresaj, engel atlama, arazi binişleri, dayanıklılık ve atlı terapi amaçlarına da hizmet etmektedirler. Haflingerler boyutlarına göre şaşırtıcı derecede güçlü ve atletik olduklarından diğer cinslerle yarış halindedirler.

GELDERLAND TÜRÜ

GELDERLAND ATLARI TÜRÜN TARİHÇESİ ve ORİJİNİ : Sıcak kanlı olarak bilinen gelderland atının ana vatanı Hollanda'dır. Bu atların ataları ; Andolusian , Neapolitan , ve Norfold aygırlarına dayanır. 19. yüzyılda bu atlar iş ve krallık içindeki taşıma işlerinde kullanılmaktaydılar. Bugün ise bu atlar; zarif gösteri atları ve yetenekli engel atlayıcılar olarak bilinmektedirler. Bu cins 1960'lardan sonra Alman safkanı ile çiftleştirilerek resmi olarak yetiştirilmeye başlanmıştır. Yine de eski soya sadık kalınarak bu geleneği sürdüren çiftlikler mevcuttur. TÜRÜN ÖZELLİKLERİ: Gelderland atlarının yüzlerinde ve bacaklarında kahverengi, siyah, gri ve genellikle beyaz lekeler vardır. Arada sırada alacalı olanları da görülebilir. Kafası uzundur. Geniş etkileyici gözleri ve küçük kulakları vardır. Kaslı ve güzel görünümlü bir boynu vardır. Sırtı düz ve uzun , kuyruğu yukarıda , göğüs kafesi derin omuzları eğimli ve uzundur. Ayakları ise kaslı ve güçlüdür.

FRANSIZ TÜRÜ

FRANSIZ BİNEK ATI TÜRÜN TARİHÇESİ ve ORİJİNİ: Fransızların at yetiştirmede uzun bir geçmişi vardır. Bu sayede günümüzün en iyi spor atlarından biri olan Fransız binek atını yetiştirmektedirler. Bu cins ilk olarak Saint Lo ve e pin’ deki çiftliklerde Normandiyalı at yetiştiricilerinin Thoroughbred, Arap ve Norfolk Trotterini çiftleştirmesi ile Anglo-Norman türü oluşturulmuştur. Daha sonra bu türün tekrar Thoroughbred ve Araplarla çiftleştirilmesi sonucu günümüzde Selle Français denilen tür ortaya çıkartılmıştır. II. Dünya savaşı sonrası , Fransa’da atların hızını, dayanıklılığını ve yeteneğini arttırmak için çalışmalar yapılmaya başlandı. Bu gelişmiş yeni cinse 1958’de Fransız binek atı denmeye başlandı. Fransız binek atı , bir spor atının nasıl olması gerektiğine dair iyi bir örnektir. Bu at atletik, güçlü, zeki ve uysal bir cinstir. Özellikle engel atlama dalında yıldızı parlamıştır. Ayrıca Dresaj ve cross-country dalında çok başarılıdır. TÜRÜN ÖZELLİKLERİ Genel olarak Fransız binek atı zarif ve etkileyici bir kafa ile uzun bir boyuna sahiptir. Omuzları eğimli , göğüs kafesi derin , gövdesi kaslı ve uzundur. Genelde kestane renginde olurlar. Yinede farklı renklerde olanları görülebilir. Yüksekliği 155 – 170cm. arasında değişir. FRIESIAN ATI TÜRÜN TARİHÇESİ ve ORİJİNİ: Friesian atı, Avrupa'nın kuzeybatısında bulunan Hollanda krallığının 12 eyaletinden biri olan Friesland' dan çıkmıştır. Friesland kuzey denizi kıyılarında , M.Ö. 500 yıllarına dayanan oldukça eski bir ülkedir. Buradaki insanlar; ticaret, denizcilik, çiftçilik ve at yetiştiriciliği ile yaşamlarını geçiriyorlardı. Friesian atı , " Equus robustus" dan kalmadır. 16 - 17. yüzyıllar boyunca belki daha da önce , Arap kanı , özellikle İspanyadaki Andolusian atlarına doğru tanınmıştır. Sıcaklığından dolayı , Sıcakkanlı düşünülmüştür. Friesian atı, safkan İngiliz atının etkilerinden bağımsız tutulmuştur. Son 2 yüzyıl boyunca safkan olarak üretilmiştir. Friesianlılar için at üretmek ve yetiştirmek çok önemlidir. Reform dan önce Friesland' daki manastırlarda bulunan rahipler bir çok at üretmişlerdi. Yüzyıllar boyunca Fresian hükümeti kaliteli üretimi koruyucu düzenlemeler yapmıştı. Şimdi ise 1939 Dutch at kanunu , haracılık ve yetiştiricilik için kurallar koymuştur. Geçmişten kalma kayıtlardan öğrendiğimize göre , eski dönemlerde de Friesian atları pek çok ülkede bilinmekteydi. 1251 yılından kalma bilgiler ve bu atların övüldüğü kitaplar mevcuttur.

CAMARGUE TÜRÜ

CAMARGUE ATI TÜRÜN TARİHÇESİ ve ORİJİNİ: Dayanıklı, ufak Camargue; güney Fransa’da yaşaması zor, ıssız bölgesi olan Rhone deltasının yerel atıdır. Bu türün orijini eski çağlara dayanmasına rağmen 1968 Ocak ayına kadar bir at türü olarak bilinmiyordu. M.Ö.15000 yılından kalma Lascaux mağara resimlerinde görülen atlarla bir ilişkisi vardır. Bunun yanısıra 19. yy.da Solutré, güneydoğu Fransa’da bulunan at fosillerinin bu türün ataları olma ihtimalini göstermektedir. Uzun süre bataklıklardaki yaşam boyunca buradaki yerli atlar, Kuzey Afrika kanının akınından etkilenmişlerdir. Ancak ilkel atın ana karakteristiklerini yitirmemişlerdir, özellikle; ağır, kare biçimli başları bu niteliği gösterir. Bu atlar Camargue yaşamında önemli bir rol üstlenmişlerdir. Muhafız ve çobanlar, bölgede geleneksel olarak gelişen sığır sürülerini gütmek işi için güçlü, dengeli arazi binişi sağlayan bu atları kullanmışlardır. Ufak yapılı atlar olmalarına rağmen Camargue atları bataklıkların sert koşullarında iri binicileri güvenle taşıyacak güç ve cesarete sahiptir. Camargue atlarından oluşan sürüler, her birinde bulunan lider aygırla yarı-yabani bir hayat sürerler. Bununla beraber denetim, genç atların işaretlenmesi, uygun damızlıkların seçimi ve damızlık olmayan kısrakların kısırlaştırılması için yılda bir kere toplanırlar. Otlakların çitle çevrilmesine, arazilerin tarım için kurutulmasına, çobanlara olan ihtiyacın azalmasına rağmen bu tür, hala bölgenin başlıca özelliğidir. Camargue vahşi yaşamı ile ünlenmiş bir bölge olduğundan buraya gelen turist sayısı giderek artmaktadır ve bu atların yeni rolü de bu turistler için binek atı olarak kullanılmaktır. Türün Özellikleri : 13,1-14,1 el uzunluğundadırlar ve kır olurlar. Geniş, kare biçiminde başları, kısa,dar kulakları, kısa boyunları, dar omuzları, kısa sırtları, derin karınları, kısa, yuvarlak, kaslı sağrıları, uzun kuyrukları, güçlü ve iyi şekillenmiş bacakları ve oldukça sert ve güçlü tırnakları vardır. *Yarı-vahşi yapılarına rağmen Camargue’ ler eğitime yatkındırlar. Yarı-vahşi Camargueler ressam ve yazarlar için bir ilham kaynağı olmuştur. Roy Campbell “ Camargue’deki Atlar” adlı şiiri bunun en güzel örneğidir.

ARAB ATLARI

ARAP ATLARI TÜRÜN ORİJİNİ ve TARİHÇESİ : ( ÇÖL BEDEVİLERİNİN ATI ) Orta doğu çöllerinin bir yerinde yüzyıllar önce , insan hayal gücünün ötesinde Dünyadaki tüm at türlerinin etkisi altına alacak bir ırk türedi. Bugün ki adıyla Suriye , İran ve Irak ta Tigris nehri boyundaki vahalarda ve Arap yarımadasının diğer bölgelerinde bu at türü gelişti. Bu tür Arap atı olarak tanımlandı. Müslümanlara göre At Allah’ın bir nimeti , şefkatle yaklaşılacak ve saygı duyulacak bir varlıktı. Avrupa ülkelerinin atın varlığından haberdar olmalarından çok önceleri , çöl atları bedevilerin hayatta kalabilmeleri için bir gereklilikti. Kabilelerin şefi ; gerek kendi kabilesindeki gerekse , diğer bedevi kabilelerindeki her bir at familyasının tarihini bilirdi.yüzyıllar geç tikçe , türün mitolojisi ve duygusallığı , soyu ile özdeşleşen cesaret, dayanıklılık ve gücü ile ilgili hikayelerle gelişti. Dini inanış , gelenek ve batıl inanışlar ırkın doğasını ve şeklini etkiledi. Çıkık bir alnın ; Allahın nimetini taşıdığına inanılırdı. Bundan dolayı “ Jibbah” ın büyük olması o atın daha fazla nimet taşıması demekti. Kavisli bir boyun “ Mitbah “ bir cesaret göstergesi , kalkık bir kuyruk ise onuru simgelerdi. Bu ayırt edici nitelikler e at seçiminde çok dikkat edilirdi. Arap atlarının dini öneminin bulunması , kısmen de kabilenin varlık ve güvenliğine sağladığı katkılar nedeniyle türün izole bir şekilde çoğalmasını sağladı. At yetiştirme gelenekleri ve dini inanışlar ırkın “ Asil “ yada saf olarak kalmasını sağladı. Çevre şehirlerden veya dağlardan yabancı bir kan karışımı kesinlikle yasaklanmıştı. Kuzey Afrika da veya sahra çölü bölgesindeki çöl atları , arap atları ile aynı kanı taşımaz ve bedeviler tarafından hor görülürdü. Arap atı , zamanın bir çok toplumunda da olduğu gibi bir savaş aracıydı. İyi donanımlı bir bedevi düşman kabileye saldırır, koyun , deve ve keçi sürülerini kaçırarak kendi kabilesinin zenginliğinin arttırırdı. Bu tarz bir saldırı ancak ani , hızlı ve süratle yaklaşılırsa başarılı olabilirdi. Kısraklar bu tarz saldırı için en uygun cinsti. Çünkü kısraklar , düşman kabilesinin atlarına kişnemez böylece kabilenin saldırıdan haberi olmazdı. Hız ve dayanıklılık şarttı çünkü çarpışmalar kamp yerinden uzakta gerçekleşirdi.

AMERİKAN TÜRÜ

AMERİKAN BENEKLİ ATLARI TÜRÜN TARİHÇESİ ve ORİJİNİ : İspanyol fatihlerinin soyundan gelen benekli atlar, Amerikanın batı bölümünün bir parçası olmuşlardır Evcilleştirildikten sonra çalışma kabiliyetleri ve dayanıklılıkları ile kovboyların sürü işlerinde kullanılmışlardır Amerikan yerlileri, bu beneklerin kutsal işaretler olduğuna inanmaktaydı Yıllar geçtikçe, vahşi batının dağlık bölgelerine uyum sağlamak için atletik yapılarının gelişmesine rağmen renkleri ve benekleri değişmedi Bu gelişme benekli atlara mükemmel bir serbest biniş, çiftlik, rodeo, iz sürme, yarış, gösteri ve çocukların yakın arkadaşı olma unvanını kazandırdı CİNSİN ÖZELLİKLERİ :Çok yönlü yapıları vardır Benekli atlar genelde güçlü kemikli ve iyi dengeli atlardır Boynundaki ve kafasındaki benekler de ayrı bir güzellik katar Benekli atların renkli derisi soyunu belirler Çünkü en önemli özellikleri bu beneklerdir Beneklerin şekilleri sonsuz farklı biçimde olabilir Derileri daima beyaz ve bilinen diğer at renklerinden birinin kombinasyonu şeklindedir Benekler yuvarlak hatlı olup, göğüsten boyuna doğru uzanır Genelde Tobiano’ların yan taraflarında koyu renkler hakimdir Kuyruk ise çoğunlukla iki renklidir Overo’ların derisi de koyu veya beyaz olabilir Ancak Overo’larda beyaz renk atın kürek kemiği ile kuyruğunu geçmez Ayrıca Overo’ların kafalarında geniş beyaz lekeler vardır ve kuyrukları tek renklidir Bu atları ilgi çekici yapan lekelerinin genetik yapısının hala anlaşılamamış olmasıdır Her atın lekesi diğerinden farklıdır AMERİKAN MUSTANG ATI Mustang kelimesi İspanyolca da “sahipsiz, başıboş” anlamına gelen mesfeno kelimesinden gelir Bu kelime Birleşik Devletlerdeki vahşi atları anlatmak için oldukça uygundur Modern at yaklaşık olarak 3 milyon yıl önce evrimleşti ve bu yarıküreden yaklaşık 10000 yıl önce kayboldu Atın Kuzey Amerika’ya dönüşü Cortes ve De Soto kaşiflerinin Morocco Barbı, Portekiz Sorraiası ve İspanyol Andalusianı olan müthiş atlara binerek gelmeleriyle olmuştur Pueblo Kızılderilileri ata binmeyi öğrenmiş ve bu yeteneği diğer kabilelere de geçirmişlerdir 1680 yılında Kızılderililer İspanyol kurallarına karşı isyan etmişler ve İspanyollar bu hızlı geri çekilme ile binlerce atı arkalarında bırakmışlardır Kızılderililer bu at sürülerini toplamış olabilirler Ancak onların özgürce koşmalarını tercih etmişlerdir İspanyol yerleşim

AT TÜRLERİ

AKHAL TEKE Yörenin coğrafyası da bu ırkın sıra dışı özelliklerine katkıda bulunmuştur Orta Asya tarihi boyunca sürekli değişen egemenlikler, ( Ticaretler ve Savaşlar ) Akhal vadisine ulaşamamıştır Teke kabilesi hazar denizinin batısında yer alan dağların güneyinde ve Çölün kuzeyine yerleşmişti Bu doğal korumalı bölge burada yetiştirilen bu atların genetik özelliklerinin korunmasını sağlamıştır Bölgenin sert iklim koşulları ( Kara kum çölü bölgenin % 90 nı teşkil etmektedir) aşrı sıcak , kuru soğuk ve kuraklık bu ırkın dayanıklılığını geliştirmiştir Atların iyi beslenmesi için taze otlar yılın sadece birkaç ayında bulunmaktaydı Evcilleştirilmiş Türkmen atları koyun yağı ile karıştırılmış tahıl ile beslenerek hayatta kalmayı başardılar Türkmen kültürüne göre iyi bir at binicisinin ölümü ile yaşamı arasındaki farkı ayırt edebilmeliydi Akhal – teke sahibi için büyük bir kişisel onur kaynağı ve ailesinin değişmez bir parçasıydı Soğuk havalarda üzerine battaniye örtülür ve elle beslenirdi Boyun aksesuarları ve takılarla süslenirdi Akhal – tekeler de sahiplerine yakın bağlanır ve kendisine nasıl davranıldığı konusunda duyarlıdır